Η δεύτερη ευκαιρία.

Η δεύτερη ευκαιρία του Αντώνη Σαμαρά.

Η πρώτη ευκαιρία, σε εσωκομματικό επίπεδο, δόθηκε στον Αντώνη Σαμαρά όταν τέθηκε θέμα ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία. Τότε ο Αντώνης Σαμαράς ενήργησε με εξαιρετική μαεστρία μεταφέροντας την εκλογή του προέδρου στη βάση του κόμματος και εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο το νέο, το επαναστατικό και τη διέξοδο στην απογοήτευση των μελών του κόμματος, έπειτα από την εκλογική συντριβή που είχε υποστεί το κόμμα. Κατόρθωσε, σχετικά εύκολα και με την εθελοντική βοήθεια του διαδικτύου, να ταυτίσει το πρόσωπο της κ. Μπακογιάννη με....

το παλιό, το οικογενειοκρατικό, το φθαρμένο και τελικά το πρόσφατα ηττημένο. Αυτή ήταν η πρώτη ευκαιρία του Αντώνη Σαμαρά, σε εσωκομματικό επίπεδο και την άρπαξε έξυπνα.  

Όμως, με την άνοδο στην ηγεσία του κόμματος, ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα κόμμα καρεκλοκένταυρων, το οποίο κληρονόμησε και έπρεπε να διαχειριστεί. Ένα στελεχιακό δυναμικό φθαρμένο και αποτυχημένο, το οποίο ό,τι ήταν να δώσει στην πολιτική κονίστρα το είχε δώσει. Ένα στελεχιακό δυναμικό που είχε απωλέσει οποιαδήποτε επαφή με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Ένα παλαιοκομματικό στελεχιακό δυναμικό, το οποίο για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι οι καρέκλες της εξουσίας, ακόμα και αυτές της αντιπολίτευσης και καμία σχέση δεν είχε ούτε έχει με νέες ιδέες και καινούργια πολιτικοϊδεολογικά ρεύματα. Αυτό το στελεχιακό δυναμικό, το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να κρατήσει κλειστό το κλάμπ της κομματικής εξουσίας και να μην επιτρέψει την είσοδο νέων δυνάμεων, κάτι που θα θέσει σε κίνδυνο τις ήδη υπάρχουσες καρέκλες. Νέες ιδέες δεν παράγονται. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το καινούργιο που εκπροσωπεί η Νέα Δημοκρατία.

Από καιρό τώρα φημολογούνται αλλαγές στα πρόσωπα μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Αυτή λοιπόν είναι η δεύτερη ευκαιρία του Αντώνη Σαμαρά. Στην αρχή, όταν ανέλαβε την κομματική εξουσία, αναγκάστηκε να βρει σημεία ισορροπιών σε όλη αυτή την κατάσταση. Ένα χρόνο τώρα, οι ισορροπίες αυτές διατηρήθηκαν, αλλά δεν μπορούν πλέον να κάνουν κάτι παραπάνω. Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται ένα άλμα για να απαγκιστρωθεί από εκεί που είναι καθηλωμένη και να φύγει μπροστά, όχι μόνο με σκοπό την εξουσία, αλλά με στόχο τον πλήρη πολιτικό και κοινωνικό μετασχηματισμό.

Ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και ολόκληρη η κοινωνία περιμένουν να δουν τις αλλαγές στο κόμμα. Περιμένουν να δουν την άλλη, την μελλοντική πρόταση. Οι αλλαγές αυτές δεν θα πρέπει να είναι ένα ακόμα ανακάτεμα της κομματικής τράπουλας για εύρεση νέων σημείων ισορροπίας, αλλά τα νέα πρόσωπα θα πρέπει να είναι πρόσωπα άφθαρτα και να σηματοδοτούν νέες ιδέες και αλλαγή πορείας του κόμματος, Διαφορετικά η διάψευση των προσδοκιών θα κάνει μεγαλύτερο κακό.